دانشیار اقتصاد سلامت عنوان كرد؛
367میلیارد تومان دارو در منازل ایرانیها
به گزارش سلامت باشی دانشیار اقتصاد سلامت اظهار داشت: آنتی بیوتیک ها و مسکن ها سه رتبه اول داروهای ذخیره شده و اتلافی را به خود اختصاص می دهند.
به گزارش سلامت باشی به نقل از مهر، محبوب اهری، درباب ذخیره و اتلاف غیرضروری دارو در منزل به یافته های رساله تحصیلات تکمیلی انجام شده بر روی ۳۲۰ خانوار ساکن شهر تبریز در سال ۱۳۹۶ و همین طور مرور نظام مند و متاآنالیز وضع موجود و تجربیات جهانی اشاره نمود و اضافه کرد: بررسی ادبیات انتشار یافته نشان می دهد، ذخیره و اتلاف دارو در تمام دنیا وجود دارد ولی در کشورهای با درآمد بالا به سبب مدیریت مناسب بمراتب کمتر است. وی با اشاره به این که برمبنای مطالعات انجام شده بیش از ۳۶۷ میلیارد تومان دارو در منازل خانوارهای ایرانی ذخیره شده که از این مقدار ۱۴۴ میلیارد تومان ارزش داروهای اتلافی بوده است، اظهار داشت: برمبنای مطالعات انجام شده ۶۷ درصد خانوارهای مصاحبه شونده حداقل یک مورد داروی اتلافی داشتند. ۱۱ درصد از داروها بدون نسخه و ۸۹ درصد تجویزی بودند. به طور متوسط ۶۰ درصد داروهای تجویز شده و غیر نسخه ای اتلاف شده اند. ۶۵ درصد داروهای تهیه شده بصورت OTC، مجوز فروش نداشته اند یعنی ۱۵ درصد از داروهای منقضی شده، همچنان توسط خانواده ها مصرف می شود. دانشیار اقتصاد سلامت دانشگاه علوم پزشکی تبریز اظهار داشت: به نظر می آید، داروهای ذخیره شده تجویزی از الگوی بیماریهای کشور تبعیت می کند اما عوامل دیگری وجود دارد که ذخیره غیرضروری و اتلاف دارو را افزایش داده و هزینه های قابل توجهی را به مردم، سیستم سلامت و اقتصاد تحمیل می کند. برمبنای یک برآورد ساده، ۱۴۴ میلیارد تومان ارزش داروهای اتلافی بوده است که این مبلغ می توانست بهتر هزینه شود. وی افزود: فقط ۳۷ درصد خانوارهای مطالعه شده استاندارد ذخیره دارو را رعایت می کردند. حال این که ذخیره نامناسب دارو می تواند علاوه بر افزایش اتلاف دارو، پیامد مرگبار مسمومیت های کودکان و سالمندان را به همراه داشته باشد. اهری با اشاره به این که ۹۹ درصد خانوارها دارو را بوسیله زباله و فاضلاب دفع می کنند، اضافه کرد: دفع دارو به این شیوه یعنی آلودگی آب و خاک و افزایش مقاومت دارویی و عوارض خطرناک مانند سرطان که بنا بر این مقصد نهایی دارو نباید آب و خاک باشد. وی اشاره کرد: مشکل دارو یک پدیده چند علتی است که ریشه در فرایندهای معیوب زنجیره تولید، توزیع، فروش و مصرف دارد. باید قبول نماییم مشکل در هر دو طرف عرضه و تقاضا وجود دارد و مسئولیت اجتماعی برای مدیریت این مساله آنچنان پررنگ نشده است. ارتقای دانش و سواد سلامت جامعه، بازبینی در عادت های تجویز پزشکان، نظارت بر فروش دارو و ایجاد تعهد و پاسخگویی مناسب برای تولید و توزیع کنندگان ضروری به نظر می آید. عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، درآمد، پوشش بیمه ای، بیماریهای مزمن، جنسیت، تحصیلات و سن را از عوامل مؤثر بر ذخیره و اتلاف دارو دانست و اضافه کرد: عواملی مانند درآمد و شغل، دسترسی بیشتر به دارو و پزشک و عادت به مراجعه به پزشکان گوناگون اتلاف دارو را حتی تا سه برابر نیز می افزاید. بنابر این بیمه ها باید نقش فعال تری در کنترل دسترسی افراد بوسیله قوانین و مقررات و پشتیبانی از برنامه سطح بندی و پزشک خانواده ایفا کنند. این پژوهشگر با ارائه شواهد جهانی از آلودگی آب های سطحی توسط داروها دو راه حل برای مدیریت دفع داروهای خانوارها ارائه داد و اظهار داشت: نخستین راه حل که فوریت زیست محیطی، سلامتی و انسانی شمرده می شود، جمع آوری داروهای رها شده بوسیله پویش های همگانی و دفع بهداشتی آنها است. راه حل دوم ایجاد خط برگشت دارو (به داروخانه ها و مراکز سلامت معتمد) و دفع بهداشتی یا بازیافت آنها است. وی بیان کرد: شواهد کافی در خصوص وجود مشکل در زنجیره عرضه و مصرف دارو وجود دارد. تجویز نامناسب است، فروش بدون نسخه به آسانی صورت می گیرد. رفتار بیماران نیازمند بهبود است و ذخیره و دفع غیر استاندارد دارو آبستن نتایج خطرناک انسانی و زیست محیطی است. این که چرا داروهای نسخه ای به آسانی فروخته می شود، نیازمند پاسخگویی از جانب نهادهای مسئول است. شواهدی در این مطالعه نداریم که تضاد منافع تا چه اندازه در ایجاد و تشدید این مشکلات دخیل است. اما بررسی دقیق و عمیق "تضاد منافع" و سهم آن در مشکلات بیان شده، ضروری و مورد پیشنهاد است. اهری اظهار داشت: خیلی از کشورها با مداخلات هوشمندانه مانند تغییر بسته بندی دارو، اندازه و دوره تجویز دارو توانسته اند میلیونها دلار ذخیره کنند. بعنوان نقطه شروع و یک مداخله زود بازده، نظارت بر فروش داروهای نسخه ای خصوصاً آنتی بیوتیک ها می تواند هم پول و هم سلامتی را ذخیره کند. بیش از ۱۵ کشور توسعه یافته توانسته اند سیستم برگشت دارو به سیستم سلامت را اجرا کنند. مطالعات مختلفی به دنبال بازگرداندن داروهای گرانقیمت برگشتی به چرخه مصرف هستند. حال سوال این است که چرا در ایران، قانون سنتی ممنوعیت بازگشت دارو به داروخانه ها مورد بازبینی قرار نمی گیرد.
منبع: سلامت باشی
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب