هدیه ای از جنس زندگی اهدای عضو نور نجات بخش بیماران
سلامت باشی: در بین تلاطم زندگی، گاه معجزه ای رخ می دهد؛ معجزه ای که از دل رنج و فقدان، حیاتی باردیگر می آفریند؛ زندگی باردیگر را در کالبد جسمی خسته به جریان می اندازد و امید را هدیه می دهد.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها- مرضیه جوانمردی فر: روز ۳۱ اردیبهشت، یادآور معجزه زندگی است؛ روزی که به نام «روز ملی اهدای عضو، اهدای زندگی» نام گذاری شده تا تلنگری باشد بر اهمیت حیاتی اهدای عضو و ترویج فرهنگ ایثار و نوع دوستی در جامعه.
اهدای عضو، پلی است میان مرگ و زندگی، میان ناامیدی و امید. این اقدام انسان دوستانه، فراتر از یک عمل پزشکی، نمادی از عشق، فداکاری و بخشندگی است. اهدای عضو، فرصتی خواهد بود برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره عزیزانی که از میان ما رفته اند و در عین حال، نویدبخش زندگی باردیگر برای بیماران نیازمند است.
این اقدام خیرخواهانه می تواند جان بیماران دچار نارسایی های حاد و مزمن اعضا را نجات دهد. قلب، کبد، ریه، کلیه و پانکراس، اعضایی هستند که می توانند با اهدای خود، زندگی باردیگر ای را به بیماران نیازمند هدیه دهند.
اهدای عضو، نمادی از ایثار و فداکاری
پیوند عضو، نه فقط جان بیماران را نجات می دهد، بلکه کیفیت زندگی آنها را نیز بطور شایان توجهی بهبود می بخشد. بیماران بعد از پیوند، می توانند به زندگی عادی خود بازگردند، از کار و کارهای روزمره لذت ببرند و با امید به آینده ای روشن، گام بردارند. اهدای عضو، نمادی از ایثار و فداکاری در جامعه است. با ترویج این فرهنگ، می توانیم به افزایش آگاهی عمومی در مورد اهدای عضو، تشویق مردم به ثبت نام برای گرفتن کارت اهدای عضو و در نهایت، افزایش آمار این کار پسندیده و خیر در کشور کمک نماییم.
یکی از مهم ترین چالش های پیش روی اهدای عضو، کمبود اعضاء پیوندی است. برای حل این مشکل، لازم است فرهنگ اهدای عضو در جامعه ترویج پیدا کند، آموزش های لازم به مردم ارائه شود و تسهیلاتی برای ثبت نام و اهدای عضو فراهم شود.
عمل پسندیده اهدای عضو نیازمند هماهنگی بین بیمارستان ها، مراکز پیوند و خانواده های اهداکننده است. ایجاد یک نظام هماهنگ و کارآمد، می تواند به افزایش سرعت و دقت در پروسه اهدای عضو کمک نماید، همین طور برای موفقیت در حوزه اهدای عضو، لازم است فرهنگ سازی گسترده ای در جامعه صورت گیرد. این امر مستلزم همکاری رسانه ها، نهادهای دولتی و سازمان های مردم نهاد است.
روز ملی اهدای عضو، فرصتی برای تجلیل از فداکاری اهداکنندگان عضو و تقدیر از کوشش های جامعه پزشکی دراین خصوص است. با ترویج فرهنگ اهدای عضو و افزایش آگاهی عمومی، می توانیم به نجات جان بیماران نیازمند کمک نماییم و امید به زندگی را در دل آنها زنده نگه داریم.
مادری که با مرگش نیز مادری کرد
به مناسبت روز «اهدای عضو، اهدای زندگی» به سراغ دختری رفتیم که از بخشندگی و جان آفرینی مادرش سخن های نگفته ای دارد.
آمنه بانشی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: پر کشیدن مادرم، دنیایمان را زیر و رو کرد. در اوج غم و اندوه، وقتی دکترها از اهدای اعضاء مادرم صحبت کردند، فقط یک شوک بزرگ بود. چطور می توانستیم اجازه دهیم تکه ای از وجود مادرم، جسمش را جدا کند؟
وی اضافه کرد: به همراه خواهر و برادرهایم، با غم و اشک فراوان به خانه رفتیم، اما کمی بعد، به حرف های پزشکان فکر کردیم. به این که مادرم همیشه عاشق کمک به دیگران بود. به این که همیشه می گفت حتی یک لبخند ساده هم می تواند دنیای کسی را روشن کند. و اهدای عضو، فرصتی برای یک لبخند بزرگ تر بود، برای روشن کردن زندگی هایی که شاید در تاریکی مطلق بودند.
بانشی اضافه کرد: تصمیم سختی بود، خیلی مشکل. اما می دانستیم که مادرم همین را می خواهد. می دانستیم او دوست دارد پس از مرگش هم در قلب و جسمِ آنهایی که به او نیاز دارند، زندگی کند.
وی اضافه کرد: حالا، هر بار که به یاد مادرم می افتم، فقط غمگین نیستم. حس غرور دارم. غرور از این که مادرم، حتی پس از رفتنش هم، توانست زندگی ببخشد. قلبش هنوز می تپد، کلیه اش هنوز کار می کند، و کبدش… کبدش دارد به کسی کمک می نماید تا باردیگر طعم سلامتی را بچشد. این یادآوری ها آرامم می کند. این که می دانم مادرم هنوز در وجود دیگران زنده است.
بانشی اشاره کرد: بهترین یادگاری که از مادرم برایم باقیمانده، یادگاری از عشق، ایثار و از زندگی است که حتی بعد از وفات نیز ادامه دارد، در حقیقت مادرم با مرگش هم مادری کرد.
عزت غفاری، مادری بزرگوار و بخشنده بود که با اهدای اعضاء بدنش، به ۵ نفر زندگی و حیات باردیگر بخشید.
ایران؛ رتبه نخست پیوند اعضا در آسیا
سیاوش غلامی، مدیر فراهم آوری و اهدا عضو دانشگاه علوم پزشکی شیراز در گفت و گو با خبرنگار مهر در مورد تاریخچه اهدای عضو، اظهار داشت: ۳۱ اردیبهشت سال ۱۳۶۷، استاد ایرج فاضل در نامه ای به امام خمینی (ره) در مورد خصوصیت های مرگ مغزی نوشت و ذکر کرد که زندگی افراد مرگ مغزی، غیر قابل بازگشت است و بعد از چند روز گرفتار ایست قلبی شده و از بین خواهند رفت. اما در کشورهای پیشرو از اعضاء حیاتی بدن مرگ مغزی برای اهدا به افراد نیازمند و بیمار استفاده می شود و به آنها زندگی باردیگر می دهد.
وی اضافه کرد: امام خمینی (ره) برای ایرج فاضل نامه نوشتند که در صورتیکه ولی دم و بستگان درجه یک شخص مرگ مغزی رضایت دهند، ایراد ندارد. در همین جهت نخستین کلیه از پیکر شخص مرگ مغزی در سال ۱۳۷۰ به سرپرستی علی ملک حسینی و نخستین پیوند کبد از مرگ مغزی در سال ۱۳۷۲ انجام گرفت و در سال ۱۳۷۹ قانون اهدای عضو بیماران مرگ مغزی در مجلس تصویب گردید.
غلامی با تصریح این که امروز کشور ما از نظر اهدای عضو در منطقه، رتبه نخست را دارد اما بازهم نسبت به کشورهای پیشرو فاصله داریم، اضافه کرد: شاخص اهدای عضو بصورت سالانه و به ازای یک میلیون نفر محاسبه می شود. در ایران حدود ۱۴ نفر در یک میلیون جمعیت و در استان فارس بین ۴۱ تا ۴۳ نفر در یک میلیون جمعیت اهدای عضو از افراد مرگ مغزی به انجام می رسد. به صورتی استان فارس در اهدای عضو با کشورهای پیشرو مانند اسپانیا رقابت می کند.
مدیر فراهم آوری و اهدا عضو دانشگاه علوم پزشکی شیراز اظهار داشت: نقش فرهنگ سازی در جامعه مهم ترین رکن در افزایش آمار اهدای عضو است، یعنی فرهنگ سازی و تسهیل در پروسه اهدای عضو نقش برجسته ی دارد، بااینکه نقش تیم در مان و تیم های پیوندی که شبانه روز در دسترس باشند نیز بسیار اهمیت دارد.
وی اضافه کرد: یکی از مواردی که مسیر اهدای عضو را هموار می کند، استمرار فرهنگ سازی برای همراه کردن خانواده هایی است که عزیزشان با مرگ مغزی فوت کرده اما آنها نمی خواهند این مساله را باور کنند.
غلامی با تکیه بر این که مرگ مغزی حتما توسط کمیته مرگ مغزی تأیید می شود، اضافه کرد: مهمست که خانواده با مقوله مرگ مغزی آشنا شده باشند، چون لحظه وفات برای خانواده ها لحظات بسیار بحرانی است و تصمیم گیری را برای آنان سخت می کند.
برای اهدای اعضاء بدن مرگ مغزی یک زمان طلایی وجود دارد
مدیر فراهم آوری و اهدا عضو دانشگاه علوم پزشکی شیراز اظهار داشت: مرگ مغزی واقعیت تلخی است که با وجود تمام امکاناتی که در دنیای مدرن امروز وجود دارد، غیر قابل برگشت است و اعضاء پیکر شخص مرگ مغزی تنها از چند ساعت تا چند روز قابلیت اهدا دارند. پس از تشخیص مرگ مغزی، هرچقدر خانواده دیرتر به این عمل انسان دوستانه رضایت دهد، تعداد اعضایی که قابلیت اهدا دارند، کم و کمتر می شود. به همین دلیل برای اهدای اعضاء بدن مرگ مغزی یک زمان طلایی وجود دارد که باید به آن توجه کرد.
غلامی اظهار داشت: در حقیقت افرادی که در فهرست انتظار هستند، تمام مراحل درمان را انجام داده و نتیجه نگرفتند و گرفتار نارسایی مزمن عضو هستند و تنها راه نجات آنان پیوند اعضا است. اگر پیوند نشوند در فهرست انتظار فوت می کنند و به سبب کمبود اعضاء اهدایی، درصد قابل توجهی که اغلب کودک و جوان هستند پیش از دسترسی به عضو مناسب فوت می کنند.
وی با اشاره به آیه ۳۲ سوره مائده که می فرماید، «وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا ۚ» و هر کس انسانی را از مرگ برهاند و زنده بدارد، گویی همه انسان ها را زنده داشته است، اضافه کرد: همین کلام خدا نشان دهنده اهمیت نجات جان افراد است.
در فارس بالاتر از ۸۵ درصد خانواده ها به اهدای عضو عزیزان خود رضایت می دهند
مدیر فراهم آوری و اهدا عضو دانشگاه علوم پزشکی شیراز اشاره کرد: در استان فارس بالاتر از ۸۵ درصد خانواده ها به اهدای عضو عزیزان خود رضایت می دهند که آماری بسیار قابل توجه و قابل تحسین است. در کشور از حدود سه هزار مرگ مغزی که قابلیت اهدای عضو دارند، تنها اعضاء حدود یکهزار و ۲۰۰ نفر اهدا می شود. خیلی از خانواده ها اجازه می دهند جسم عزیزشان به خاک سپرده شود اما نمی توانند برای اهدای اعضاء او بموقع تصمیم بگیرند و اعضایی بسیار باارزش که می تواند به چندین نفر زندگی و حیات باردیگر ببخشد، به زیر خاک می رود.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب